သတိုးလွင်(ပထဝီဝင်) “တစ်ညဘယ်လောက်လဲ” “ မနက်စာအပါအဝင် ဘတ် ၇၀၀ ပါ” “ဒီထက်ဈေးသက်သာတာရှိသေးလား” “ဘတ် ၅၅၀ တစ်ခန်းတော့ကျန်သေးတယ် window မပါဘူးအခန်းကျဉ်းနော် #101” “ဒေါ်လာနဲ့ဆိုဘယ်လောက်လဲ” “တစ်ဒေါ်လာ ၂၅ ဘတ်နဲ့ဆိုအနိမ့်ဆုံးအခန်းက $၂၂လောက်ကျပါတယ်” လွန်ခဲ့သော ၂၇ နှစ်ခန့်က စာရေးသူဘွဲ့လွန်ပညာသင်ရင်းညဘက်မှာအလုပ်လုပ်တဲ့ ထိုင်းနိုင်ငံ ဘန်ကောက်မြို့ ဆူခွန်ဗစ်လမ်းမကြီး Soi 7 မှာရှိတဲ့ Maaxim’sInn ဟိုတယ်လေးရဲ့ ညပိုင်းမှာ မေးဖြေနေကျအဖြစ်အပျက်လေးတစ်ခုပါ။စာရေးသူရဲ့ Tourism Fobia ခရီးသွားပိုးဟာ ဘန်ကောက်ကိုစရောက်ခဲ့တဲ့ ၁၉၉၀ ပြည့်နှစ်မှစခဲ့တယ်ဆိုမမှားပါ။ Transit အနေနဲ့ လာသမျှဧည့်သည်အလုပ်ကိစ္စ ၊အလည်အပတ် ဝင်လာတဲ့မြန်မာဧည့်သည်တွေ ကြိုပို့ရင်းခရီးသွား လုပ်းငန်း ကိုစိတ်ဝင်စားလာတာဟာ Gateway City of South East Asia ဖြစ်တဲ့ ဘန်ကောက်မှာနေခဲ့တဲ့အကျိုးတစ်ခုလို့ဆိုလျှင်မမှားပေ။ Business Admin Diploma စာသင်ရင်းညပိုင်းမှာအခန်း ၃၀ သာရှိတဲ့ဟိုတယ်လေးတစ်ခုမှာ F.O Receptionist အနေနဲ့ ဝင်လုပ်ခဲ့ပါတယ်။ လစာ မများပေမယ့် အတွေ့အကြုံရလိုတာကြောင့် သူငယ်ချင်းကိုစိုးသူရထွန်းရဲ့ဆက်သွယ်ပေးမှုနဲ့ အလုပ် ဝင်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ဧည့်ကြို အလုပ်သာမက ညဘက် Room Service အစာပြေမှာရင်လည်း Kitchen ထဲဝင်ပြီးFast Food လုပ်ပေးခဲ့ရသလို Bell Boy မအားရင်လည်း အထုပ်အပိုးဝိုင်းသယ်ပေးခဲ့ရတာလည်းရှိပါတယ်။ ညဘက်အဖော်ခေါ်လာတဲ့ ဧည့်သည် တစ်ယောက် မိန်းမအစစ်နဲ့ မိန်းမလျာ မခွဲခြားနိုင်ဘဲ မှားခေါ်လာမိပြီးမှ မဆီမဆိုင် FO မှာ လာပြီး ပြသနာရှာတာလည်း ကြုံတွေ့ ခဲ့ရဖူးလေရဲ့။ ထိုင်းမိသားစုပိုင်ဟိုတယ်လေးကိုနှစ်ပေါင်း (၃၀)နီးပါး ကြာပြီးနောက် တစ်ခေါက်ပြန်ရောက်ပြီးအလွမ်းပြေ (၂)ည တည်းကြည့်ခဲ့ပါတယ်။မူလပိုင်ရှင်တွေမှ ထိုင်းစီးပွားရေးကပ်ဆိုက်ခဲ့တဲ့ ၁၉၉၇ နောက်ပိုင်းမှာ ထိုဟိုတယ်လေးအား ဟောင်ကောင်သူဋ္ဌေး တစ်ယောက်ကိုရောင်းခဲ့ကြောင်းသိရပါတယ်။ HK $ ၁၀သန်းနဲ့ အလုပ်ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဟိုတယ်လေးဟာ ယနေ့တိုင် အခြေအနေကောင်းနေဆဲပါ။ Property Value သာမက အခန်းခလဲ ၂ဆခွဲခန့်ပိုရနေဆဲပါ။ စာရေးသူရှိတုန်းက US$30 လောက်ရှိတဲ့အခန်းကိုဒီနေ့ US$ 60 ပေးခဲ့ရပါတယ်။ ထိုင်းကဟိုတယ်တွေကမြန်မာထက်ဈေးပေါတယ်ဆိုတာ တစ်ကယ်လား! ယခုအခါ ရန်ကုန်မှာ US$ 60 လောက်ဆို ကြယ်လေးပွင့် (4 Stars)ဟိုတယ်တည်းလို့ရနေပါပြီ။ မြန်မာပြည်ဟိုတယ်အီဗော်လူးရှင်း ဗြိတိသျှကိုလိုနီလက်ထက်ကတည်းက မျက်နှာဖြူတွေတည်းဖို့ အပန်းဖြေဖို့ ဟိုတယ်တွေ ဘန်ဂလိုတွေ မြန်မာပြည်မှာရှိခဲ့ပါတယ်။ အထင်ကရအနေနဲ့၁၉၀၄ခုနစ်မှာဆောက်ခဲ့တဲ့ ကမ်းနားဟိုတယ် (The Strand) နဲ့ပြည်လမ်းနိုင်ငံခြားရေးရုံးဟောင်းရှေ့ရှိ ပဲခူးကလပ်ရှိခဲ့ပါတယ်။ မြို့ထဲမှာဆိုရင်ဆူးလေဂရင်းဟိုတယ်နှင့် ၁၉၆၀ပြည့်နှစ်မှာအင်းယားလိတ်ဟိုတယ်၊ သမ္မတဟိုတယ်တို့ကို ရှရှား အကူအညီနဲ့ဆောက်ခဲ့ပါတယ်။ ထိုစဉ်ကကုန်သွယ်ရေး (၂၀)ရဲ့လက်အောက်ခံ Tourist Burma နဲ့ ဟိုတယ် လုပ်ငန်းဌာန မှ စီမံအုပ်ချုပ်ခဲ့ပါတယ်။ ၁၉၉၀ ပြည့်လွန်နှစ် နဝတ အစိုးရခေတ်ရောက်တော့ ခရီးသွားလုပ်ငန်း ကိုပုဂလိကလုပ်ကိုင်ခွင့်ပေးနိုင်ရန်ပြဌာန်းပြီး ဟိုတယ် ခရီး ဝန်ကြီးဌာနလည်း ၁၉၉၂ တွင်မွေးဖွားခဲ့ပါတယ်။ ဟိုတယ်လိုင်စင်ကို ဝန်ကြီးဋ္ဌာနလက်အောက်ရှိ TRD ဋ္ဌာနမှထုတ် ပေးခဲ့ပြီးအခန်း ၄ ခန်းရှိတဲ့ Inn ခေါ် motel / ဧည့်ဂေဟာတွေလည်းမှိုလိုပေါက်လာကြပါတယ်။မဆလ ခေတ်မှာဒေါ်လာငွေ ကိုကန့်သတ်ခဲ့သည့် ကာလနှစ် ၃၀ နီးပါးကြာပြီးယခုလို FE ကိုင်ဆောင်ပြီးကိုယ်ပိုင် US$ ဝင်ငွေရတဲ့ ဟိုတယ် ခရီးလုပ်ငန်းစတင် ချိန်မှ ကိုယ်ပိုင် အိမ် ကို Inn လုပ်လာကြတာ မဆန်းကြပေ။ ၁၉၉၆ ခုနှစ် Visit Myanmar Year မတိုင်ခင် ရန်ကုန်မြို့မှာ ပထမဆုံး နိုင်ငံတကာအဆင့် ဟိုတယ်က Summit Parkview ဟိုတယ်ပါ။ထိုအချိန်က FO Team မှ မခိုင်နွယ်သိန်းတို့ Sales မှ မမေမြတ်မွန်ဝင်း တို့နဲ့စသိခဲ့ပါတယ်။ ထိုစဉ်က တစ်ခန်းကို US$ 108ထိ ကန်ထရိုက်ဈေးပေးခဲ့ ရပါတယ်။ နောက်ပိုင်း Sedoan, Traders , Equatorial, Nikko Royal Lake ,Baiyoke Kandawgyi Hotel တို့ဆက်တိုက် ပေါ်ပေါက်လာပါတယ်။ ၂၀၀၇မှ၂၀၁၀ နှစ်မှာတော့ ခရီးသွားလုပ်ငန်းအတွက် မုန်တိုင်းထန်တဲ့ကာလလို့ဆိုလို့ရပါတယ်။ ၂၀၀၅ -၂၀၀၆ ကာလကရွှေနှစ်တွေလို့ ဆိုနိုင်သလောက် ရွှေဝါရောင်တော်လှန်ရေးအပြီး ၂၀၁၈ နာဂစ်ကပါ လက်ဆောင်ပါလာခဲ့ပြီး ဧည်သည်ဝင်ရောက်မှု ဆက်တိုက် ကျဆင်းမှုကြောင့် အခက်အခဲတွေ့ခဲ့ရပါတယ်။ ရန်ကုန်မြို့လယ်က ကြယ် ၅ ပွင့်အဆင့်ဟိုတယ်ကြီးတွေတောင် အာရှဈေးကွက်အတွက် US$ 23 နံနက်စာအပါအဝင်ရှိခဲ့တာ မှတ်မိပါသေးတယ်။International Hotel တွေမှာတောင် ဒီလိုတွေဖြစ်လာတော့ တချိန်ကတစ်ညဒေါ်လာ ၇၀ လောက် ခပ်တင်းတင်း ရောင်းခဲ့တဲ့ ၄ ခန်းပါ Inn ဟိုတယ်တွေဟာတစ်ည ၁၅ ဒေါ်လာ တောင်မပေးချင် တော့တဲ့အခြေအနေရှိခဲ့ပါတယ်မြို့လယ်ခေါင်ရှိ ကြယ် ၅ပွင့်ဟိုတယ်ကြီးတွေလည်း UN/NGO အဖွဲ့ကြီးတွေကို တစ်လ US$ 500 လောက်နဲ့ ရုံးခန်းဌားစားရတဲ့ အခြေအနေရှိခဲ့ ပါတယ် ။ အင်းပိုင်ရှင်အချို့တွေခမျာ ဟိုတယ် ခရီးလိုင်စင်ပြန်အပ်ပြီး စည်ပင်လိုင်စင်နဲ့ပဲ local motel အဖြစ် ထားခဲ့ရပါတယ် အခြေအနေအရ Time Sharing ခေါ် Love Motel အနေနဲ့ တစ်နေ့ကို 3 session အခန်းပြည့်ဝင်ရင် Agent နဲ့ Tourist တွေထားရတာထက် ခေါင်းစားသက်သာ သည်ဟု ဆိုစမှတတ်ပြုကြလေ၏။ ၂၀၁၁-၂၀၁၂ ကတော့ ဟိုတယ်တွေကံဇာတာ ပြန်တက်လာတဲ့ကာလဟုဆိုနိုင်သည်။ ခေတ်စနစ်အပြောင်းမှာ ခရီးသွားဧည့်သည်တွေ သာမကစီးပွားရေး လုပ်ငန်းရှင်တွေပါ အလုံးအရင်း ဝင်လာ ကြလို့မြို ့လယ်ခေါင်ဟိုတယ်ကြီး နဲ့ ဈေးနှုန်းမှာ အနိမ့်ဆုံးအခန်း US$ 200 မှ US$ 600 အထိ Rocket Price ရောင်းခဲ့ပါတာ။ ကမ္ဘာ့ဟိုတယ်ဈေးနှုန်းအကြောင်းတစေ့တစောင်း စာရေးသူ ခရီးသွားလုပ်ငန်းလုပ်ရင်း နိုင်ငံပေါင်း ၃၀ ကျော် မြို့ကြီးပေါင်း ၁၀၀ကျော်လောက်မှာ သွားလာ တည်းခိုခဲ့ ဖူးပါတယ် ။ Branded Hotel/ International Hotel တွေမှာတည်းခဲ့ဖူးသလို Local Brand/ Family Hotel တွေမှာလည်းတည်းခဲ့ဖူးပါတယ်။ ဟိုတယ်တစ်ခုဈေးကြီးခြင်းဈေးသင့်ခြင်း ဈေးသက်သာခြင်းဆိုတာ အောက်ပါအချက်များနဲ့ သက်ဆိုင်ပါတယ်။(၁) နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံရဲ့ဝင်ငွေ၊ နေထိုင်မှုစရိတ် ၊ ငွေကြေးလဲလှယ်နှုန်း(၂) ခရီးစဉ်ဒေသ ဝယ်လိုအားမြင့်မှု ပေါ်ပြူလာဖြစ်မှ ု(၃) ခရီးသွားရာသီအထူးပွဲတော်အခါသမယ(၄) ် နိုင်ငံတကာ Brand ဟိုတယ် ကြယ်ပွင့်အဆင့်သတ်မှတ်မှ ု ဝန်ဆောင်မှ ုအဆင့်အတန်း(၅) ဟိုတည်၏တည်နေရာ၊ အကျယ်အဝန်း(၆) အရောင်းမြှင့်တင်ရေးအစီအစဉ် နှင့် ဧည့်သည်တည်ရှိမှုအထက်ပါ ၆ ချက်အနက် အမှတ်စဉ် (၂) (၃) ( ၅) ဟာဈေးကြီးမှုကို သက်ရောက်စေသည်ဟု စာရေးသူအနေနှင့်ထင်မြင်မိပါသည်။ အမှတ်စဉ် ၄ သည်လည်းနိုင်ငံတကာကြယ်ပွင် အဆင့်ဝန်ဆောင်မှု ပေါ်မူတည်ပြီး ဈေးနှုန်းစံနှုန်းတစ်ခုသည်ပုံသေကဲ့သို့ရှိနေတက်သည်။ Contennental Hotel/ Westin Hotels ကဲ့သို့သော ကြယ် ၅ပွင့်Brand များ၏အနိမ့်ဆုံးအခန်းဈေးမှာ US$150မှ US$500 ထိစံနန်းရှိသည်။ နိုင်ငံပေါ်မူတည်ပြီးကွာဟချက်တော့ရှိစမြဲ။ မြန်မာနိုင်ငံတွင်မူ တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ဆန်းနေသည်။ Shangrila Group- Trader Hotel သည် ၁၉၉၆ခန့်က US$ 100 အပေါ်တွင်ရှိသော်လည်း ၂၀၁၂ ခန့်တွင် US$ 300 ထိမြင့်တက်ပြီး ယခု၂၀၁၈တွင်မူ US$ အောက်သို့ညွန့်ကိန်းပြနေသည်။ (Corporate Rate/ OTA Rate/ Agent Rate/ Rack Rate) စသဖြင့် ကွဲပြားမှုတော့ရှိသည်။ သို့သော် ဟိုတလောကအချို့သော ဟိုတယ်များသည် online တွင်ရောင်းသောဈေးနှင့် Tour Agent များအားကန်ထရိုက်ပေးသောဈေးသည် ပိုနည်းနေသည်ကိုတွေ့လာရသည်။ အချို့သောခရီးသွား အေးဂျင့်များသည် ကန်ထရိုက်ဈေးသည် Booking ပေါ်မူတည်ပြီး A Grade/ B Grade ဈေးနှုန်းနှစ်မျိုးခွဲခြား ပေးထားသော်လည်း Booking Confirm ဖြစ်မှု နည်းလာသဖြင့် OTA/ Online Sale များကိုပိုအားထားလာကြသည်။ Demand များလျှင် Direct Sale Price Behavior အရဈေးနှုန်း သက်သာသည်မှာ သဘာဝပင် မဟုတ်ပါလော။ ထို့အပြင် Online Saleများသည် အကြွေးကဒ်ဖြင့် ငွေကြိုတင်ရခြင်း၊ ဧည့်သည်မလာ ဖြစ်လျှင်လည်း ငွေကြိုတင်ရပြီးဖြစ် သောကြောင့် Walk In ဧည့်သည်များ ထပ်ရောင်းနိုင်ခြင်း၊ အခန်းများကိုထပ်ရောင်းနိုင်ခြင်းကြောင့် ယနေ့ ကမ္ဘာပေါ်ရှိဟိုတယ်အများစုမှာ Booking.com, Agoda တို့သည် ပိုအလုပ်ဖြစ်လျှက်ရှိသည်ကိုမငြင်းဆန်နိုင်ပေ။ ထိုက်တန်သောဝန်ဆောင်မှု ဟိုတယ်ဆိုသည်မှာအိပ်စရာနေရာတစ်ခုသာမဟုတ်ပေ။အပန်းဖြေအလည်အပတ်လာသူများ၊ စီးပွားရေး ကိစ္စဖြင့် လာသူများ၊ အစိုးရတာဝန်ဖြင့်လာရောက်သူများ။ အခြားကိစ္စများဖြင့် ရက်ရှည်နေထိုင်သူများ အတွက်တည်းခိုစရာနေရာ အစည်းအဝေးလုပ်ရန်၊ စားသောက်ရန်၊ ကျန်းမာရေးအတွက် အားကစား လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်ရန်နေရာ၊ Spa Massage နေရာအပြင်ညပိုင်း ဒစ္စကိုကပွဲ၊ကာရာအိုကေ၊ နိုက်ကလပ် အပန်းဖြေရန်နေရာများ ပါဝင်ရန်လိုလေသည်။ ထိုသို့သောဝန်ဆောင် မှုများကိုဖြည့်ဆည်းရန် ကျွမ်းကျင်သောဝန်ထမ်းများ၊ စီမံခန့်ခွဲမှုဆိုင်ရာ ကောင်းမွန်မှု၊ အရည်ချင်းပြည့်ဝသော ဟိုတယ် ဆိုင်ရာ အသုံးအ ဆောင်ပစ္စည်းများ ပြည့်စုံလုံလောက်စွာထားရှိမှုသည်အရေးကြီးလှသည်။ ထို့ကြောင့်နိုင်ငံတကာ အသိမှတ်ပြု Branded Hotel များသည် ဈေးကြီးသော်လည်း ဝန်ဆောင်မှုနှင့် လုံခြုံမှုအသုံးအဆောင်ပစည်းများသည် အရည်အသွေးပြည့်ပြီး ကောင်းမွန် သောပတ်ဝန်းကျင် (Pleasant Atmosphere) နှင့်အချက်ချာကျသည့်နေရာ (Prime Location) ဖြစ်သဖြင့် အများစုသောဧည့်သည်များသည် ဈေးနှုန်းကြီးမြင့်မှု ကိုသိပ်မမူကြပေ။ ဥပမာ International Brand – Hyatt Hotel , Shangrilla Hotel , Continental Hotel , Pullman , Four Season Hotel များသည် ကမ္ဘာ့မြို့ကြီးများ၏ မြို့လည်ခေါင်၊ ကမ်းခြေများနှင့် အကောင်းဆုံးသော နေရာများတွင် နေရာဦးပြီးဆောက်လေ့ရှိသည်။ US တစ်ခုတည်းပင် အခန်းပေါ် မူတည်ပြီး US$ 200 မှ US$ 1000 ထိရှိသော်လည်း Valued Service ဖြစ်သဖြင့် မည်သူမှ Complain မတက်လိုကြပေ။ မြန်မာနိုင်ငံရှိဟိုတယ်တွေဈေးကြီးရခြင်းအကြောင်း ယနေ့မြန်မာနိုင်ငံတွင် ဟိုတယ်နှင့်ခရီးသွားလာရေး ဝန်ကြီးဌာနမှ လိုင်စင်ယူထားသော နိုင်ငံခြားသား တည်းခိုခွင့်ရှိသည့် ဟိုတယ်ပေါင်း (၁၆၀၀) ကျော် ၊အခန်းပေါင်း (၇၀၀၀၀ခန့်) ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ သက်ဆိုင်ရာ ပြည်နယ်/တိုင်း၊ မြို့နယ်စည်ပင် လိုင်စင်ယူပြီး နိုင်ငံခြားသားများကို ကျပ်ငွေဖြင့် လက်ခံသည့် ဟိုတယ်များစွားရှိနေပြီး ၎င်းအပြင် Air BNB , Cube Hotel , Space Hotel ကဲ့သို့တစ်ကိုယ် စာသာ ကျောခင်းနိုင်ပြီး စိတ်ချရသော ဝန်ဆောင်မှု အတွက် On line ကျယ်ပြန့်စွာ ရောင်းချလျက်ရှိသည်။ Home Stay လုပ်ငန်းများလည်း တရားမဝင် လုပ်ကိုင်လျှက်ရှိသည်။ ခရီးသွားဥပဒေ အသစ်အရ အရေးယူနိုင်ရန် နည်းဥပဒေ အမြန်ဆုံး ထွက်ပေါ်ရန် လိုသကဲ့သို့ ဥပဒေအရ ပြည်နယ်/တိုင်းဒေသကြီး အစိုးရများအနေဖြင့် လည်း ကျွမ်းကျင်သော စီမံခန့်ခွဲနိုင်မှု Professional Management ဖြစ်လာစေရန် လိုအပ်နေသေးသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် ဒေသအလိုက်၊ရာသီအလိုက် ဟိုတယ်ဈေးနှုန်းများ မငြိမ်ခြင်း၊ ပြည်တွင်းဧည့်သည်များကို ကျပ်ငွေဖြင့် သက်သာစွာယူပြီး နိုင်ငံခြားသား ဧည့်သည်များအား နိုင်ငံခြားငွေဖြင့် ယူခြင်းသည်လည်း မေးခွန်းထုတ်စရာ ဖြစ်နေသည်။ စာရေးသူအနေဖြင့် ခရီးသွားလုပ်ငန်းလုပ်သက် ၂၀ ကျော်အတွင်း ဟိုတယ်လုပ်ငန်းကို ထိရောက်စွာ ရင်းနှီးမြှပ်နှံ လုပ်ကိုင်ခွင့် မရှိခဲ့ပါ။ နိုင်ငံတကာရှိ ဟိုတယ်များကိုတော့ တည်းခိုခဲ့ဘူးသကဲ့သို့ ပြည်တွင်းရှိဟိုတယ်အဆင့် အမျိုးမျိုး ရင်းနှီးလုပ်ကိုင်နေသော ဟိုတယ်ပိုင်ရှင်များ၊ မန်နေဂျာများနှင့် ရင်းနှီးပွင့်လင်းစွာ ဆွေးနွေးခဲ့ဖူးသည်။ လွန်ခဲ့သည့် ၂နှစ်ခန့်မှ စ၍ Service Provider လုပ်ငန်းတိုးချဲ့ကြည့်ခဲ့ရာ အင်းလေးတွင် အခန်း (၆၁) ခန်းပါသည့် Resort ဟိုတယ်လုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ပထမဆုံးစိန်ခေါ်မှုမှာ soft Skill ခေါ် ဝန်ထမ်းများ အရည်အချင်းပြည့်ဝမှု ၊ စွမ်းဆောင်နိုင်မှု အားနည်းခြင်း၊ lack of capacity ဖြစ်သည့် ရင်းနှီးမြှပ်နှံမှု ( မြေဈေး၊ဌာရမ်းခ၊ အဆောက်အဦးတည်ဆောက်စရိတ်၊) အဆမတန်ကြီးမှု၊ ဘဏ်ချေးငွေဖြင့် လုပ်လျှင်လည်း အတိုးနှုန်းမြင့်မားမှု (၁၃%) ၊ဝန်ထမ်းလစာ ဈေးကြီးလာမှုများကို ကိုယ်တွေ့ကြုံခဲ့ရသည်။ တဖက်မှ နိုင်ငံတကာ Brand Hotel များ ၊ Change Network များမှ ဈေးကွက် ထိုးဖောက်လာမှုများ အပြင် ပိုက်ဆံရှိတိုင်း ဟိုတယ်ဆောက်လာကြသဖြင့် Over Supply ဖြစ်ပြီး ဈေးကွက်ကန့်သတ်ချက် နိုင်ငံခြားဧည့်သည် ဝင်ရောက်မှု နည်းပါးသေးသဖြင့် Demand Supply မမျှမတ ဖြစ်ပြီး ဟိုတယ်ပိုင်ရှင်များ အရင်းမကြေဘဲ အရှုံးပေါ်ခဲ့ကြ သေးသည်။ ထိုအခြေအနေကို နိုင်ငံတကာမှ ရင်းနှီးမြှပ်နှံသူများလည်း သတိချပ်လာကြသည်။ ရန်ကုန်၊မန္တလေးမြို့ကြီးများတွင် ဈေးကွက်စုံ သဖြင့် အလုပ်ဖြစ်နိုင်သော်လည်း နေပြည်တော်၊ပုဂံ၊အင်းလေး၊ ကမ်းခြေဒေသများတွင် ရာသီချိန်အတွင်းသာ အမိအရ ငွေရှာကြရသည်။ ဈေးကြီးရောင်းရသော်လည်း Occupancy မမှန်နိုင်ဘဲ ရှိနေသေးသည်။ မြန်မာနိုင်ငံဟိုတယ်လောကသည် ကွက်ကျားမိုး အဆင့်သာ ရှိသေးသည်။ အရင်းကြေပြီး အမြတ်ထိုင်ယူနေရသည့် ဟိုတယ်ကြီးများ ရှိနေသလို အရင်းမြှပ်ပြီး လစဉ်ကုန်ကျစရိတ်ပင် မကာမိသည့် ဟိုတယ်များလည်း ရှိနေမြဲဖြစ်သည်။ ၂၀၂၀ပြည့်လွန် နှစ်များတွင် ခရီးသွားလုပ်ငန်း ဖွဲ့ဖြိုးတိုးတက်မှု အတွက် Mass Tourist ဈေးကွက်ကို ပစ်မှတ်ထားမည်ဆိုလျှင် အခန်းအရေအတွက် များပြီး ဝန်ဆောင်မှု ကောင်းမည့် လေ့ကျင့်ပြင်ဆင်မှုများ ကြိုတင်လုပ်ဆောင်ရန် လိုအပ်ပေမည်။ ခရီးသွားအေးဂျင့်များ၊ OTA များသည် ရေအရင်းအမြစ်ရှာဖွေသူ၊ ပိုက်သွယ်တန်းပေးသူများ ဖြစ်ပြီး ဟိုတယ်များသည် ရေခံနိုင်သည့် ခွက်များနှင့်တူသခြင့် ရေကောင်းရေသန့် များဖြင့် ပြည့်လျှံလာစေရန် ရွှေခွက် ၊ငွေခွက်မှသည် အုန်းမုတ်ခွက်ထိ အဆင်သင့် ရှိစေရန်လိုအပ်ပါကြောင်း တင်ပြလိုက်ရပေသည်။ Travelling_Journal ဆောင်းပါး Vol_1_Issue_7

ယဥ်ယဥ်လှ တရုတ်ပြည်ရဲ့ အောက်ဘက်အစွန်းပြည် နယ်တစ်ခုဖြစ်ပြီး တသီးတသန့်တည်ရှိနေတဲ့ ဟိုင်နန် ပြည်နယ် ကမ္ဘာကြီးရဲ့အဆုံးနေရာမှာ တည်ရှိနေတာ ကြောင့် အရင်က ဒီပြည်နယ်ကို ရောက်ဖို့ဆိုတာ မလွယ်ကူလှပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ အခုဆိုရင်တော့ နာရီ ပေါင်း ၃ နာရီ၀န်းကျင်စီးရုံဖြင့် ဟိုင်နန်ပြည်နယ်ကို ရောက်ရှိနိုင်ပါပြီ။ တရုတ်ပြည်ရဲ့ စတုတ္ထမြောက်လေကြောင်းလိုင်းဖြစ်သလို 5 Star လေကြောင်းလိုင်း ဖြစ်တဲ့ ဟိုင်နန် လေကြောင်းလိုင်းရဲ့ မန္တလေး - ဟိုင်နန် ကို ဇွန်လ ၂၆ ရက်ကနေ စတင်တိုက်ရိုက်ပျံသန်း ပြေးဆွဲခဲ့တာကြောင့် အခုဆိုရင် တရုတ်ပြည်တောင်ပိုင်း ဟိုင်နန်ပြည်နယ်ကို သွားရောက်လည်ပတ်နိုင်တဲ့ အခွင့်အရေးတွေ ရရှိလာပါပြီ။ တကယ်တော့ ဟိုင်နန်ပြည်နယ်က မြန်မာတွေနဲ့ သိပ်မစိမ်းကားပါဘူး။ မြန်မာ့လွတ်လပ်ရေး ဖခင်ကြီး ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းနဲ့ ရဲဘော်သုံးကျိပ်တို့ ဟာ ဂျပန်ဆီကနေ စစ်ပညာကို ဒီဟိုင်နန်ပြည်နယ်မှာ သင်ယူခဲ့တာဖြစ်တာမို့ သမိုင်းကြောင်းအရ ဟိုင်နန် ပြည်နယ်က ကြီးမားလှပါတယ်။ အရင်က သွားလာရ ခက်ခဲတာရယ်၊ ထရန်စစ်တွေနဲ့သွားလာမှသာရောက် ရှိနိုင်တဲ့ ဟိုင်နန်ပြည်နယ်ဟာ အခုဆို အချိန်တိုတွင်း မှာရောက်ရှိနိုင်ပါပြီ။ ဟိုင်နန်ကျွန်းဟာ တရုတ်ပြည်ရဲ့ ဒုတိယအကြီးဆုံးကျွန်းဖြစ်သလို ဟိုင်နန်က မြန်မာ ပြည်ရာသီဥတုနဲ့လည်း ဆင်တူတာကြောင့် သစ်ပင်တော တောင်တွေ ၀န်းရံထားတဲ့ ကျွန်းဆိုရင်လည်း မမှား ပါဘူး။ သစ်သီး၀လံပေါများလွန်းတာရယ်၊ အုန်းသီးပင် တွေအများဆုံးရှိတာရယ်၊ ကမ်းခြေများပြားတာမို့ ဟိုင်နန်ကို ကမ်းခြေတွေများစွာရှိတဲ့ကျွန်းလို့ ခေါ်ဆို ကြပါသေးတယ်။ ခေါင်မိုးပေါ်မှာ နာနတ်သီးပုံစံဆောက်လုပ်ထားတဲ့ ဟိုင်နန်ကျွန်းရဲ့ Sanya International Airport သစ်သီး၀လံပေါများတာကို ပြသထား သလို မတူညီတဲ့ တွေးခေါ်စိတ်ကူးမှုတွေနဲ့ တည် ဆောက်ထားတာကို ပြသထားတယ်လို့ စာရေးသူက တော့ မြင်မိပါတယ်။ ဟိုင်နန်ကျွန်းမှာ လည်ပတ်စရာတွေက တော့ များစွာရှိပေမဲ့ Tourism Attraction အနေနဲ့ ကတော့ ၅၀ ကျော် ရှိပါတယ်။ စာရေးသူတို့အဖွဲ့ ကတော့ ဟိုင်နယ်ပြည်နယ်ထဲက စန်းယာ့မြို့နဲ့ ဟိုက်ခို မြို့က အထင်ကရ နေရာ တွေကို ဇွန်လ၂၈ ရက်ကနေ ၃၀ ရက်အထိ လည်ပတ်ခဲ့ကြပါတယ်။ ဟိုင်ခုထဲကအထင်ကရနေရာများ စာရေးသူတို့(မြန်မာ)အဖွဲ့တွေဟာ ဟိုင်နန် ပြည်နယ်ကို VOA နဲ့ ပထမဆုံးခြေချခဲ့ကြတာဖြစ် ပါတယ်။ ဟိုင်နန်ကျွန်းကို ပြည်ပခရီးသွားတွေ ၀င်ရောက်လာစေဖို့ ပြည်နယ်မှ တာ၀န်ရှိသူတွေက မြန်မာအပါအ၀င် နိုင်ငံပေါင်း (၅၉)နိုင်ငံကို VOA ပေးထားတာပါ။ မြန်မာကတော့ တစ်ဦးချင်း VOA မရသေးပေမဲ့ Group Tour နဲ့ပဲ ခွင့်ပြုပေးထားတာ ဖြစ်ပါတယ်။ဟိုင်ခုမြို့ကို ဇွန်လ ၂၈ ရက်နေ့ ဒေသ စံတော်ချိန် ၁ နာရီကျော်မှာ ရောက်ရှိခဲ့တာပါ။ ဆိုက်ရောက်ဗီဇာကြေးက တစ်ဦးကို ယွမ်(၁၃၀)၀န်း ကျင်သာပေးရတာမို့ ဒေါ်လာ ၂၀ ၀န်းကျင်လောက် ပဲကျသင့်ပါတယ်။ မြန်မာအဖွဲ့အနေနဲ့ ဟိုင်ခုမြို့ကို ပထမဆုံးခြေချသူလည်းဖြစ်သလို အုပ်စုလိုက်လာ ရောက်ကြတာကလည်းဖြစ်ပြန်မို့ ဟိုင်ခုရဲ့ လေဆိပ် လ.၀.ကမှာတော့့ အနည်းငယ်စောင့်ဆိုင်းခဲ့ရပါ တယ်။ ဒေသစံတော်ချိန် နှစ်နာရီနဲ့ မိနစ်လေးဆယ် မှာတော့ လာကြိုပေးတဲ့ ဘတ်စ်ကားပေါ်ရောက်ရှိခဲ့ ပါတယ်။ မြန်မာစံတော်ချိန်နဲ့ဆိုရင်တော့ တစ် နာရီနဲ့ ဆယ့်တစ်မိနစ်လို့ စာရေးသူ မှတ်သားထားမိပါတယ်။စာရေးသူတို့ဟာ China Green Hotel တစ်ခုဖြစ်တဲ့ Shengyi Haikou Mingguang Hotel မှာ တည်းခိုခဲ့ကြပါ တယ်။ အဲဒီနောက်မှာ မနက် ရှစ်နာရီမှာ အိပ်စက်နား ပြီး ဟိုင်ခုမြို့ရဲ့အထင်ကရကမ်းခြေဖြစ်တဲ့ Holiday Beach ကမ်းခြေကို သွားရောက်လေ့လာဖြစ်ခဲ့တယ်။ အုန်းပင်အစီအရီများစွာနဲ့ ကြည်ရအလွန်လှပတဲ့ ကမ်းခြေ တစ်ခု ဖြစ်သလို ခေတ်မီအဆောက်အအုံများစွာနဲ့ ခန့်ညားတည်ရှိနေတဲ့ နေရာတစ်ခုပါ။ အဲဒီနောက်မှာ စာရေးသူတို့ဟာ ကိုလိုနီ အဆောက်အအုံများစွာရှိတဲ့လမ်းကို သွားရောက်လည် ပတ်ခဲ့ကြပါတယ်။ အဲဒီနေရာကိုတော့ Haikou Arcade Old Street လို့ အမည်ပေးထားပါတယ်။ ဒီ လမ်းမှာ ဆွဲဆောင်ထားတာက အဆောက်အအုံတွေ ကိုပြန်လည်တည်ဆောက်တာမျိုးမလုပ်ပဲ ရှေးမူမပျက် လေ့လာနိုင် အောင် ထားပေးထားတယ်။ နှစ်ပေါင်း ၁၀၀ ကျော် သက်တမ်းရှိတဲ့ အဆောက်အအုံတွေတည်ရှိရာ နေရာတစ်ခုပါ။ ဟိုင်နန်ကို လာရောက်လည်ပတ်ကြတဲ့ ပြည်ပခရီးသွား တွေအတွက်တော့ တခုတ်တရလာရောက်လည်ပတ် ကြတာပါပဲ။ ဒီလမ်းမှာ ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ကတော့ အချိန်ပေးရတာပါပဲ။ အလုအယက်မြန်မြန်ရိုက်နိုင်အောင် ကြိုးစားရသေးတယ်။ ခရီးသွားတွေကို ဆွဲဆောင်ထား နိုင်တဲ့နေရာဖြစ်တာရယ် မြန်မာပြည်ရဲ့ အလံကိုလည်း တွေ့မြင်နိုင်ပါ သေးတယ်။ ဒါဟာ ခရီးသွားတွေကို ဆွဲဆောင်ထားတဲ့ နေရာတစ်ခုဖြစ်နေတာပါ။ ကိုယ့် နိုင်ငံရဲ့ အထိမ်းအမှတ် အလံကို အခုလို ရေခြားမြေ ခြားနေရာမှာ တွေ့ရှိရတာဟာ ပြည်ပခရီးသွားတွေကို ဆွဲဆောင်ဖမ်းစားထားတဲ့ အချက်ပါပဲ။ ထူးခြားချက်က ဒီလမ်းမှာရှိတဲ့ စာကြည့်တိုက်က ခန့်ညားလွန်းလှ ပါတယ်။ အေးအေး လူလူ စာဖတ်နေတဲ့ သူတွေရှိသလို ကော်ဖီသောက်ရင်းလည်း စာဖတ်နိုင်အောင် ပြုလုပ် ပေးထားတာမို့ ကိုယ့်နိုင်ငံရဲ့ စာကြည့်တိုက်တွေကို အားမလိုအားမရဖြစ်မိတာပါပဲ။ အဲဒီနောက်မှာ စာရေးသူတို့ဟာ စျေး၀ယ် ထွက်ဖို့ ဧည့်လမ်းညွှန်က မကြာခင်က ဖွင့်လှစ်ထားတဲ့ Mission Hills Centre Ville စင်တာကို လိုက်လံ ပို့ဆောင်ပေးပါတယ်။ အဆောက်အအုံတည်ဆောက်မှုပုံစံက ခမ်းနား ထည်ဝါပြီး ဗိသုကာလက်ရာတွေက တော့ ခေတ်မီဆန်းပြားတာကို မြင်တွေ့ခဲ့ရတယ်။သစ်ပင်ပုံစံဖန်တီးထားတဲ့ လက်ရာတချို့ကိုလည်းတွေ့ မြင်ခဲ့ရပြန်တယ်။ နေ့လယ်စာစားပြီး စာရေးသူတို့ အဖွဲ့ဟာ ဟိုင်နန်- မြန်မာ ခရီးသွား မြှင့်တင်ရေး အစည်းအဝေးကို တက်ရောက်ခဲ့ကြပါတယ်။ ဟိုင်နန် ပြည်နယ်ရဲ့ခရီးသွားယဉ်ကျေးမှု ရေဒီယိုနှင့် အားကစားဌာနမှ တာ၀န်ရှိသူ Ms.Yang Liming က မိတ်ဆက်စကားပြောကြားခဲ့ပါတယ်။ အရင်ကဆို တိုက်ရိုက်လာဖို့ဆိုတာ ခက်ခဲ ခဲ့ပေမဲ့ အခုဆိုရင် ဟိုင်နန်လေကြောင်းလိုင်းဟာ နှစ် နိုင်ငံခရီးသွားလုပ်ငန်းကို မြှင့်တင်စေရန်အတွက် တိုက် ရိုက်ပျံသန်းလာပါပြီ။ ဒါဟာ မြန်မာနဲ့ ဟိုင်နန်ကို ကောင်း ကင် ဘုံကနေဆက်သွယ်ပေးထားတဲ့ ရထားတစ်စင်းလို့လည်း သူမက တင်စားပြီး ဆိုခဲ့ပါတယ်။ ဒါဟာ နှစ်နိုင်ငံခရီးသွားလုပ်ငန်းကို တိုးတတ်ပြောင်း လဲလာမယ်ဆိုတာအသေချာပါပဲ။ မြန်မာ-တရုတ်ခရီးသွားဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေး လုပ်ငန်းအဖွဲ့မှ တွဲဘက်အတွင်းရေးမှူးဒေါ်ဖြူဖြူမာ ကလည်း မြန်မာပြည်ကို တရုတ်ခရီးသွားတွေ လာ လည်ဖို့ မြန်မာပြည်က ခရီးသွားတွေလည်း ဟိုင်နန်ကို လာလည်စေပြီး နှစ်နိုင်ငံ ခရီးသွားလုပ်ငန်းဆောင် ရွက်သွားမယ်လို့ ပြောကြားခဲ့ပါသေးတယ်။ အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံတွေဖြစ်ကြတဲ့ အများစု သွားရောက်လည်ပတ်နေကြတဲ့ ထိုင်း၊ ကမ္ဘောဒီးယား၊ ဗီယက်နမ်၊ စင်ကာပူ စတဲ့နိုင်ငံတွေကို မြန်မာအများစု သွားရောက်လည်ပတ်နေကြဆဲပါပဲ။ တရုတ်ပြည်ကို လည်ပတ်တာ ကတော့ နည်းပါးနေသေးတာကို တွေ့ မြင်ရပါသေးတယ်။ အခုလို တိုက်ရိုက်လေကြောင်း လိုင်းရှိတာကြောင့် မြန်မာတွေ တရုတ်ကို စျေးသက် သက်သာသာနဲ့ သွားရောက်လည်ပတ်နိုင်တဲ့ အခွင့် အရေးတွေ ရရှိပါပြီပဲဖြစ်ပါတယ်။ ချုံးဟိုင်မြို့ထဲကအထင်ကရများ စာရေးသူတို့ဟာ ဟိုင်နန်ပြည်နယ်ထဲက မြို့တစ်မြို့ဖြစ်တဲ့ ချုံးဟိုင်ပြည်နယ်ထဲက အထင်ကရ နေရာတွေကို ဇွန်လ ၂၉ ရက်နေ့မှာ လည်ပတ်ခဲ့ကြ ပါတယ်။ ချုံးဟိုင်မြို့မှာ ထူးခြားချက်ကတော့ အုန်းပင် ပေါများလွန်းတာကို သတိထားမိပါတယ်။ အုန်းသီးကို အခြေခံပြီး ဆွဲဆောင်ထားတဲ့ Coconut Processing Sightseeting Base နေရာကို သွားရောက်လည် ပတ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီနေရာမှာ အုန်းသီးကို အခြေခံပြီး အစားအစာအမျိုးပေါင်း ရာကျော်အောင်ထုတ်လုပ် ထားတဲ့ အစားအသောက်တွေကို တစ်နေရာတည်းမှာ ၀ယ်ယူရနိုင်အောင် ဖန်တီး ပေးထားပါတယ်။ နည်း ပညာကို အသုံးချပြီး အလေအလွင့်မရှိအောင်အသုံး ချထားမှုကို တွေ့ရှိရပါတယ်။ ဒီစင်တာထဲကို မ၀င်ခင် ခရီးသွားတွေကို ကတ်ပြားနဲ့စျေး၀ယ်ဖို့ တစ်ခါတည်း ပလတ်စတစ် အိတ်တွေကိုပါပေးထားတာကို တွေ့ရတာမို့ စျေးကွက် နည်းဗျူဟာကို သတိထားမိစေပါတယ်။ အနည်းဆုံး တော့ မဖြစ်မနေ၀ယ်အောင် ဆွဲဆောင်ထားစေတာ ပါပဲ။ ဒီစင်တာတွေထဲမှာ ၀ယ်ယူခဲ့တဲ့ ဘောင်ချာ တွေကို စင်တာကအထွက်မှာ ပြန်လည်ပေးရင်း မွေးပုလဲမုတ်ကောင်ကနေ ပုလဲထုတ်ယူပြီး ဖန်စီဆွဲကြိုး တစ်ခါတည်း လုပ်ပေးတဲ့ ၀န်ဆောင်မှုကိုလည်း ပေး ထားတာမို့ သူတို့ရဲ့ စျေးရောင်းခြင်းအတတ်ပညာကို ချီးကျူးမိလေရဲ့။ ဒီ Coconut Processing Sightseeting Base လိုမျိုး မြန်မာပြည်မှာလည်း လုပ်နိုင်ပါတယ်။ အုန်းသီး အရမ်းပေါတဲ့ ဒေသများစွာ ရှိပါတယ်။ တကယ်တော့ နည်းပညာပိုင်းအားနည်း တာရယ်၊ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုလည်း လိုတာကြောင့် စာရေးသူတို့ဆီမှာ မလုပ်နိုင်သေးတာပါ။ ဒါမျိုးတွေကို လေ့လာပြီး စာရေးသူတို့ရဲ့ နိုင်ငံ မှာလည်း Tour Attraction အဖြစ် ဆွဲဆောင်ထားနိုင်အောင် လုပ်လို့ရပါတယ်။ သက်ဆိုင်ရာ တာ၀န်ရှိသူ တွေ Developer တွေကသာလုပ်နိုင်ရင် တိုင်းပြည်အတွက် အကျိုးရှိစေမယ့်အပြင် လူ့စွမ်းအားအရင်းအမြစ်တွေ ဖွံ့ဖြိုး လာပြီး ဒေသ၀င်ငွေလည်းရရှိ၊ ဒေသခံတွေလည်း အလုပ်အကိုင်အခွင့်အလမ်းတွေရရှိစေမှာမို့ အတုယူ စရာကောင်းမွန်တဲ့ အချက်တစ်ခုဆိုတာပါပဲ။ အဲဒီနောက်မှာ စာရေးသူတို့ဟာ Tourist Attraction တစ်ခုဖြစ်တဲ့ BOAO Forum For Asia စင်တာကို သွားရောက် လေ့လာခဲ့ပါတယ်။ ဒီ စင်တာအတွင်းထဲကိုတော့ စာရေးသူတို့မလည်ပတ် ခဲ့ရပါဘူး၊ အစည်းအဝေး တစ်ခုလုပ်နေတာနဲ့ တိုက်ဆိုင်နေတာကြောင့် စင်တာအတွင်းထဲကို မလေ့လာခဲ့ ရပေမဲ့ စင်တာကို ၀င်ရောက်တဲ့ ၀င်ကြေးထဲမှာ စက်လှေနဲ့ကျွန်းကို သွားရောက်လည်ပတ်နိုင်တဲ့ ခရီးစဉ် ကို ထည့်သွင်းပေးတာမို့ စာရေး သူတို့ဟာ သုံးလွီ တောင်အမည်ရှိတဲ့ ကျွန်းကို သွားရောက်လည်ပတ် ခဲ့ပါတယ်။ မြစ်ရယ်၊ ပင်လယ်ကို ခြားနား ထားတဲ့ ကမ်းခြေတစ်ခုပါ။ စာရေးသူတို့ ရောက်သွားတဲ့အချိန် ကလည်း နေပူလွန်းတဲ့ အချိန်ကောင်း ဖြစ်နေတာမို့ မှတ်တမ်းပုံမြန်မြန်ရိုက်ကြပြီး အပြန်စက်လှေကို စောင့် ဆိုင်းနေကြသလို လာရောက်လည်ပတ် နေတဲ့ တရုတ် ဧည့်သည်တွေလည်း အများကြီးတွေ့ခဲ့ရပါတယ်။ အဲဒီစင်တာကနေအပြန်မှာတော့ နေ့လယ် စာကို ကမ်းခြေတစ်ခုက စားသောက်ဆိုင်မှာစားသောက် ပြီး စန်းယာ့မြို့ကို ဆက်လက်ခရီးထွက်ခဲ့ပါတယ်။ စန်းယာ့မြို့ထဲကအထင်ကရနေရာများ စန်းယာ့မြို့ဟာဆိုရင် ဟိုင်နန်ပြည်နယ်ရဲ့ ခေတ်မီတိုးတတ်တဲ့မြို့ဆိုရင်မမှားပါဘူး။ ကြည့် လေရာတိုင်းမှာ အထပ်မြင့်အဆောက်အအုံများစွာ ရယ်။ ဒီဇိုင်းဆန်းပြားလှတဲ့ တည်ဆောက်ပုံတွေကြောင့် စန်းယာ့ကိုတော့ ခေတ်ရှေ့ပြေးနေတဲ့ မြို့တော်အဖြစ် မြင်တွေ့ရသလို ကမ်းရိုးတန်းတလျှောက်မှာ တည်ရှိ တာမို့ ကမ်းခြေမြို့အဖြစ် ရေပန်းစားစေခဲ့တာပါ။ စန်းယာ့မြို့ကို အများစုလာရောက်လည်ပတ်ကြတဲ့သူ တွေထဲမှာ ရုရှားလူမျိုးတွေများစွာ လာရောက်လည် ပတ်တာကိုတော့ သတိထားမိစေပါတယ်။ နိုင်ငံတကာ အဆင့်မီ Resort တွေ များစွာရှိပါတယ်။ 5Stars ဟိုတယ်တွေကတော့ Yalong Bay ၊ Haitang Bay၊ Sanya Bay စတဲ့နေရာတွေမှာ တည်ရှိနေတာကို တွေ့မြင်ခဲ့ရပါတယ်။ စာရေးသူတို့အဖွဲ့ဟာ Sanya Nansshan Cultural Tourism Zone ကို သွားရောက် လေ့လာခဲ့ပါတယ်။ ဒီနေရာ ကတော့ မဖြစ်မနေလည်ပတ်ရမယ့် နေရာတစ်ခုပါ။ ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ တည်ဆောက် ထားတဲ့ ၁၀၈ မီတာ အမြင့်ရှိတဲ့ ကွမ်ရင်မယ်တော် ရုပ်ထုရှိနေရာရယ်၊ ပြီးပြည့်စုံအောင်ဖန်တီးပေးထား တဲ့ Tourist Attraction အဖြစ် တည်ရှိနေတာပါ။ Cultural Zone ထဲမှာ တည်ရှိပြီး ကျယ်၀န်းလွန်းလှ တဲ့ နေရာတစ်ခုပါ။ ဒီထဲမှာ တည်းခိုနိုင်တဲ့ Resort တွေရှိတယ်။ အများစုကတော့ Prewedding ရိုက် တဲ့ နေရာတစ်ခုဖြစ်နေတာကို သတိထားမိစေပါတယ်။ ဒီနေရာကို အချိန်ပေးပြီးလည်ပတ်မှသာ ပြီးပြည့်စုံစေ မှာပါ။ စာရေးသူတို့ကတော့ တတ်နိုင်သမျှအချိန်ရသလောက် တော်တော်လေးကို လည်ပတ်ခဲ့ကြပါတယ်။အဲဒီနောက်မှာ စာရေးသူတို့ တည်းခိုမယ့် Hampton By Hiton ဟိုတယ်ဆီကို ရောက်ရှိခဲ့ ပါတယ်။ စာရေး သူတို့အဖွဲ့ဟာ Check in ၀င်ပြီး အ၀တ်အစားမြန်မြန်လဲကာ ဟိုတယ်ထဲက ပင်လယ် စာဆိုင်မှာပဲ ပင်လယ်စာ ဘူဖေးကို မြန်မြန်စားသောက် ပြီး Show ပွဲကြည့်ဖို့ချီတက်ခဲ့ရပါတယ်။ ရှိူးပွဲတင် ဆက်မှုက ပျင်းရိစရာမရှိပဲ စိတ်၀င်တစား တစ်ခန်းပြီး တစ်ခန်းတင်ဆက်ပြသတာမို့ အတုယူစရာချည်းပါပဲ။ ဇွန် ၃၀ ရက် မနက်ပိုင်းမှာတော့ ဝါးကနေ အခြေခံပြီးထုတ်လုပ်ထားတဲ့ နေရာကို သွားရောက် လေ့လာ ခဲ့ကြပါတယ်။ ဝါးပင်က အဆီကို ထုတ်လုပ်ပြီး အမျိုးသမီး၀တ် အသုံးအဆောင်၊ အမျိုးသား၀တ် အသုံးအဆောင် တွေ၊ ကျန်းမာရေးသုံးပစ္စည်းတွေကို ထုတ်လုပ်ရောင်းချပေးတဲ့နေရာပါ။ ဒီနေရာကို လာ ရောက်လေ့လာကြတဲ့ ရုရှားခရီးသွားဧည့်သည်များစွာ ကို တွေ့မြင်ရပါတယ်။ အဲဒီနောက်မှာ နောက်ထပ်လည်ပတ်စရာ တစ်ခုဖြစ်တဲ့ Li People s Dream ဆီကို ရောက်ရှိခဲ့ ပါတယ်။ တရုတ်ပြည်ရဲ့ A ငါးလုံးအဆင့်ရှိတဲ့ နေရာ တစ်ခုပါ။ ထူးခြားချက်က သဘာဝတောတောင်ကို အခြေခံထားပြီး ရိုးရာအိမ်တွေကို ဖန်တီးပြုလုပ်ထား တဲ့ နေရာတစ်ခုလို့ စာရေးသူက ဆိုချင်ပါတယ်။ သဘာ၀ပတ်၀န်းကျင် တောတောင်ရေမြေကို အသုံး ချပြီး ခရီးသွားဧည့်သည်တွေကို ဆွဲဆောင်ထားတဲ့ နေရာတစ်ခုအဖြစ်ရှိတာကို တွေ့မြင်ရပါတယ်။ ဒီ နေရာမှာ လီမျိုးနွယ်စုနေထိုင်ရာ ရိုးရာအိမ်တွေထား ရှိပေးထားသလို လီမျိုးနွယ်စုရဲ့ အသက်မွေး၀မ်း ကျောင်းပုံ၊ လီမျိုးနွယ်စုရဲ့ ကိုးကွယ်မှု၊ ယဉ်ကျေးမှု ဓလေ့ စတာတွေကို တစ်နေရာတည်းမှာ လေ့လာနိုင် အောင် ထားရှိပေးထားတာကို တွေ့မြင်ရပါတယ်။ မျိုးနွယ်စုတွေထဲမှာ လီမျိုးနွယ်စုက အများဆုံးဖြစ်ပြီး မြောင်လူမျိုးနွယ်စုကတော့ ဒုတိယအများဆုံးလို့သိရ ပါတယ်။ အဲဒီနောက်မှာ လီမျိုးနွယ်စုရဲ့ Culture Show ကို ကြည့်ခဲ့ရပါတယ်။ တစ်နာရီနီးပါးကြာ မြင့်တဲ့ ပြပွဲမှာ ပြကွက်က ၁၀ ကွက် မကျော်ပါဘူး။ ရိုးရာတေးဂီတကိုပဲ မြူးကြွတဲ့ တင်ဆက်မှုနဲ့ ဖျော်ဖြေ ပြသထားမှုပါပဲ။ တင်ဆက်မှုတိုင်းမှာ သဘာ၀အတိုင်း ကို ခံစားမိစေရအောင် ဖန်တီးပေးထားတာကို သတိ ထားမိစေပါတယ်။ ကျေးငှက်သံတွေကြားရစေတာ ရယ်က စိတ်ကိုသက်သာစေအောင် ဆွဲဆောင်ထားရှိ စေတာပါ။ စာရေးသူတို့နိုင်ငံမှာ လူမျိုးပေါင်းစုံနေ ထိုင်ကြတာရယ်၊ သဘာဝတောတောင်များစွာတည်ရှိ နေတာက ဘုရားပေးတဲ့ ဆုလာဘ်အဖြစ် တည်ရှိနေတာပါ။ ဒါကိုကောင်းမွန်စွာအသုံးချပြီး ခရီးသွား လုပ်ငန်းတိုးတတ်လာအောင် ဆွဲဆောင်ဖန်တီးနိုင်တဲ့ အခွင့်အရေး များစွာ ရှိပါတယ်။ စာရေးသူတို့ အတုယူ လေ့လာရမယ့် အချက်တွေပါပဲ။ အဲဒီနောက်မှာ လီမျိုး နွယ်စုရဲ့ ရိုးရာ ထမင်းဆိုင်မှာ နေ့လယ်စာသုံးဆောင် ခဲ့ကြပြီးနောက် ပြန်လည်ထွက်ခွာလာခဲ့ပါတယ်။ ဟိုက်ခိုမြို့ထဲက ရုပ်ရှင်ရိုက်ကူးတဲ့ Movie Town ဆီ ဒီနေရာကတော့ ဟိုင်နန်ရဲ့ မြို့တော်တစ်ခု ဖြစ်တဲ့ ဟိုက်ခိုမြို့ထဲက Tourist Attraction တစ်ခုပါ ပဲ။ ဧကပေါင်း(၁၄၀၀)ကျော်ရှိတဲ့ မြေပေါ်မှာ ရှန်ဟိုင်း၊ ချန်ကျင်း၊ နန်ကျင်း၊ ဝူဟန်မြို့တွေရဲ့ ၁၉၃၀- ၁၉၄၀ ကြားကရှိခဲ့တဲ့ အထင်ကရအဆောက်အအုံတွေ၊ လမ်း ပုံစံတွေ၊ စားသောက်ဆိုင်ပုံစံတွေကို Insprie ဆောက် လုပ်ပြီး ရုပ်ရှင်ဇတ်ကားတွေ ရိုက်ကူးဖို့ ပြုလုပ်ထားတဲ့ နေရာဖြစ်ပါတယ်။ Movie Town မှာ အဓိကလည်ပတ်စရာ တွေက 1942 street ၊ Nanyang Street ၊Traditional Beijing Street တွေပါပဲ။ ဒါ့အပြင် နောက် ထပ်လည်စရာပတ်စရာတွေလည်းများစွာရှိသေးသလို ထပ်မံဆောက်လုပ် နေတဲ့ အဆောက်အအုံတွေလည်း ရှိတာကိုတွေ့ခဲ့ရပါတယ်။ ဒီရုပ်ရှင်မြို့တော်ဟာ ဟိုက်ခို ရဲ့ အထင်ကရ နေရာပါ။ နိုင်ငံခြား၀င်ငွေများစွာရရှိစေပြီး မဖြစ်မနေလည်ပတ်သင့်တဲ့နေရာဖြစ်အောင် ဖန်တီးဆွဲဆောင်ပြုလုပ် ပေးထားခြင်းကလည်း အတု ယူစရာကောင်းလှပါတယ်။ ဟိုင်နန်ပြည်ကို ဒေါ်လာ ၅၀၀ ၀န်းကျင်နဲ့လည်ပတ်နိုင်ပါပြီ အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံတွေကို အသွားများလာကြ တဲ့ မြန်မာခရီးသွားဧည့်သည်တွေအတွက် တကယ့်ကို အံ့သြသင့်စေမယ့်စျေးနှုန်းနဲ့ ပို့ဆောင်ပေးဖို့ နွေဦးခရီး သွားကုမ်္ပဏီကနေ စတင်လိုက်ပါပြီ။ လက်ရှိအိမ်နီး ချင်းနိုင်ငံတွေဖြစ်တဲ့ ထိုင်း၊ ကမေ်္ဘာဒီးယား၊ ဗီယက်နမ်၊ လာအိုနဲ့ စင်ကာပူ စတဲ့နိုင်ငံတွေကို သွားရောက်လည် ပတ်တဲ့ ကုန်ကျစရိတ်နီးပါး၀န်းကျင်နဲ့ ရရှိနိုင်အောင် ဆောင်ရွက်ပေးတော့မှာဖြစ်ပါတယ်။ တရုတ်ပြည်မှာ လည်စရာပတ်စရာတွေ စိတ်၀င်စားစရာနေရာတွေ များစွာရှိတာမို့ မြန်မာဧည့်သည်တွေအတွက် သွား ရောက်လေ့လာသင့်တဲ့ နိုင်ငံတစ်ခုလို့ ညွှန်းချင်ပါ တယ်။ ဒေါ်လာ ၅၀၀ ၀န်းကျင်နဲ့ လေးညအိပ် ငါးရက် ခရီးဖြင့် ၀န်ဆောင်မှုပေးမှာဖြစ်သလို အသွားအပြန် လေယာဉ်လတ်မှတ်ခ၊ ဟိုတယ်တည်းခိုခ၊ စားသောက် စရိတ်အပြီးအစီးနဲ့ ၀င်ကြေးအပြီးကို ဒီစျေးနှုန်းနဲ့ ဆောင်ရွက်ပေးဖို့ လက်ရှိမှာဟိုင်နန်လေကြောင်းလိုင်း နဲ့ ချိတ်ဆက်ဆောင်ရွက်နေပါပြီလို့ နွေဦး ခရီးသွား ကုမ်္ပဏီက မကြူကြူလင်းက ဆိုပါတယ်။ သုံးရက်တာ လည်ပတ်ခဲ့တယ် စာရေးသူတို့မြန်မာအဖွဲ့ဟာ သီးခြားကမ္ဘာ တစ်ခုလို ဖြစ်တည်နေတဲ့ တရုတ်ပြည်တောင်ပိုင်း ဟိုင်နန်ကျွန်းဆီကို သုံးရက်တာ လေ့လာရေးခရီးစဉ် ပြီးနောက် ဇွန်လ ၃၀ ရက်မှာ ပြန်လည်ထွက်ခွာလာ ခဲ့ပါတော့တယ်။ တိုးတက်မှုအရှိန်အဟုန်များစွာနဲ့ လုပ်ဆောင်လာကြတဲ့ တစ်ချိန်တုန်းကမထင်မရှားပြည်နယ် တစ်ခုဟာ အခုဆိုရင် ကမ္ဘာ့အရှေ့ကိုရောက်ရှိဖို့ ကြိုးစားနေကြပါပြီ။ ဒီလိုအတုယူစရာ၊ ချီးကျူးစရာ၊ လည် ပတ်စရာတွေ များစွာဖန်တီးထားတဲ့ ဟိုင်နန်ပြည်နယ် ကိုသွားရောက်လည်ပတ်ခဲ့တဲ့ စာရေးသူအဖို့တစ်သက်တာ အမြဲအမှတ်ရမိနေစေတော့မှာပဲဖြစ်ပါတော့တယ်။ Travelling_Journal/Vol_1_Issue_14 Photo - TravellingJournal

တိုးဝင်းလွင် မြန်မာတို့ရဲ့ အသည်းနှလုံးလို့ဆိုကြတဲ့ ပုဂံ မြေဟာ ပထမမြန်မာနိုင်ငံတော်ဖြစ်ခဲ့သလို မြန်မာ တို့ရဲ့ ဒုတိယနိုင်ငံတော်ကတော့ တောင်ငူမြို့လေး ပဲဖြစ်ပါတယ်။ တောင်ငူမြို့လေးဟာဆိုရင် သိပ် ပြီးမကျယ်ပြန့်တဲ့ မြို့လေးတစ်မြို့ပဲဖြစ်ပါတယ်။တောင်ငူဆိုတာနဲ့ အရင်ဆုံးပြေးမြင်မိတာက နတ်သျှင်နောင်နဲ့ ရာဇဓာတုကလျာအကြောင်းကို ပြေးမြင်မိစေမှာပါပဲ။ တောင်ငူမြို့ဟာ ပဲခူးတိုင်း ဒေသကြီးရဲ့ အရှေ့ဘက်အခြမ်းမှာတည်ရှိပါတာမို့ ရန်ကုန်-မန်္တလေးလမ်းဟောင်းကပဲဖြစ်ဖြစ်၊ အမြန် လမ်းကပဲဖြစ်ဖြစ်သွားရောက်နိုင်တဲ့ အားသာချက် တွေရှိပါတယ်။ တောင်ငူမြို့မှာ ရှေးဟောင်းခံတပ်တွေ မြို့ရိုး တံခါးတွေများစွာရှိခဲ့သော်လည်း လက်ရှိအချိန်မှာ တော့ ဒါတွေကို တွေ့မြင်ဖို့ဆိုတာ တော်တော်ရှား သွားပါပြီ။ ခေတ်ကာလအရ ကျိုးကြေနေတဲ့ အုတ် ပုံတွေပဲ မြင်တွေ့နိုင်ရတော့သည်။ ဒါပေမဲ့လည်း ရေအပြည့်ရှိနေသေးတဲ့ ကျုံးတွေ၊ ယခုတော့ ပန်းခြံသဖွယ်ပြုလုပ်ပေးထားတာကို တွေ့မြင်ရ ပါတယ်။ စာရေးသူတို့လည်း အလုပ်ကိစ်္စလေး တစ်ခုအတွက် တောင်ငူကိုရောက်တုန်း ဗီဇအရ ရောက်မှတော့ တောင်ငူမြို့လေးကို ရသလောက် လည်ပတ်ကြည့်ဦးမယ်ဆိုပြီး တည်းခိုတဲ့နေရာက နေ ဆိုင်ကယ်တစ်စီးကို အကူအညီတောင်းလိုက် ပါတယ်။တကယ်တော့ တောင်ငူနဲ့ ပတ်သက်တာဆို လို့ သံတောင်ကြီးက တိမ်တွေနေတဲ့ အရပ်လို့ တင်စားကြတဲ့ နော်ဘူဘောတောင်နဲ့ ပသိချောင်း ကိုသာ ရောက်ဖူးပါတယ်။ တစ်ခြားခရီးတွေကို တောင်ငူမြို့ကိုသာ ဖြတ်သွားနေတာ တစ်ခါမှ မလည်ပတ်ဖူးကြပါဘူး။ ကိုယ်စိတ်ဝင်တစားသွားချင်တာက မြို့ ဟောင်းတွေ၊ ခံတပ်ဟောင်းတွေပေါ့။ နောက်တစ်ခု စာရေးသူ စိတ်အားထက်သန်သွားချင်တဲ့နေရာက မင်းသမီးရာဇဓာတုကလျာရဲ့ အုတ်ဂူကို သွား ကြည့်ချင်တဲ့စိတ်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်နေရာ ဘယ် ဒေသမှာ ရှိမှန်းမသိတော့ ဟိုမေးဒီမေးပေါ့ …။ တောင်ငူမှာ ဘာတွေရှိမှန်းလဲမသိ။ သွားမယ်လို့ စိတ်ကူးရှိပြီးမှသာ ဘယ်နေရာတွေကို သွားလည် သင့်လဲဆိုတာ ဟိုလူကိုမေး၊ ဒီလူကို အကူအညီ လှမ်းတောင်းနဲ့ပဲ နေ့တစ်ဝက် ကုန်သွားခဲ့ပါတယ်။ ဒီတော့မဖြစ်တော့ချေဘူး။ ရောက်ချင်ရာ ရောက်ဆိုပြီး ထလာခဲ့ပါတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ဆိုင်ကယ် တစ်စီးနဲ့ မြို့ထဲထွက်လာတာ ငါးမိနစ်လောက် မောင်းလိုက်တော့ ကေတုမတီမြို့ကို စတင်တည် ထောင်ခဲ့တဲ့ မင်းကြီးညိုရုပ်တုကြီးကို ထင်းခနဲ တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ တစ်ဖက်မှာတေ့ာ ကေတု မတီဆိုတဲ့ မြို့ဝင်မုခ်ဦးကိုတွေ့ရပါတယ်။ ကိုယ် ထင်ထားတာ ဒုတိယမြန်မာနိုင်ငံတော်ခေတ်က ဆိုတော့ ရှေးခေတ်အငွေ့သက်လေးတွေ ခံစားမိ မယ်ထင်ထားတာ။ တကယ်တော့ မြို့ပြသဖွယ် စည်ကားနေပါပြီ။ အရာရာဟာ မြို့ပြဒီဇိုင်းတွေပဲ မြင်တွေ့နေရပါတယ်။ လမ်းဆုံးရင် ရှေးခေတ် အငွေ့အသက်လေးတွေ တွေ့ချင်တွေ့မှာပဲဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့မောင်းလာခဲ့ပါတယ်။ မိနစ်အနည်းငယ်မောင်းပြီးတဲ့အချိန်မှာတော့ သိပ် မကျယ်လှတဲ့ ရေပြင်ကို ခြံစည်းရိုးတွေခတ်ထား တာတွေ့မြင်ရပါတယ်။ အဝေးကကြည့်ရင် ရေ ကန်လိုမျိုးပေါ့။ တကယ်တော့ ရှေးက အသုံးပြု ခဲ့တဲ့ ကျုံးပါပဲ။ ကျုံးလို့သာပြောတာ ကျုံးလို့မထင် ရတော့ပါဘူး။ ထိန်းသိမ်းမှုအားနည်းတာလား၊ သဘာဝက ဖြစ်တည်သလားဆိုတာ ဇဝေဇဝါပါ ပဲ။ ကျုံးရဲ့ တစ်ဖက်မှာလည်း ဟိုတယ်အကြီးကြီး တစ်လုံးကိုဆောက်လုပ်ထားတာကိုလည်း တွေ့ရ ပါတယ်။ စာရေးသူရောက်ခဲ့တဲ့နေရာကတော့ အပန်းဖြေလည်ပတ်လို့ရအောင် ခွင့်ပြုထားတဲ့ နေရာပေါ့။ ဝင်ကြေးတော့ မပေးရပါဘူး။ အများ စုလာကြတာကတော့ ဘုရားဖူးတွေ သိပ်မတွေ့ ရပဲ။ စုံတွဲတွေကိုသာ တွေ့ရပါတယ်။ ဘုရားဖူးတွေ ကို ဆွဲဆောင်စရာလည်း ဘာမှမပြင်ဆင်ပေးထား ဘူးလေ။ ကိုယ်ထင်တာ မြို့ရဲ့ကျုံးဆိုတော့ အားရဝမ်း သာဖြစ်သွားတာတွေတောင် ပျောက်လုနီးပါးဖြစ် သွားတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ အမှတ်တရဓာတ်ပုံ လေးရိုက် ပြီးပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။ ပြန်အထွက်မှာ စာရေးသူ အပေါ့သွားချင်ဖြစ်တာကြောင့် မေးကြည့်တော့ Toilet ကရှိတယ်တဲ့ ဒါပေမဲ့ သွားလို့မရဘူးတဲ့။ “ဟ …ကောင်းရောပေါ့” လို့ တစ်ခွန်းသာ ပြောနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ သြော် …လိုအပ်ချက်တွေ လိုအပ်ချက်တွေ …။စိတ်ထဲမှာတော့ ဒုတိယမြန်မာနိုင်ငံတော် ခေတ်က ဆိုတာ ဒါကြီးလားပေါ့။ ကိုယ့်မှာလည်း လည်ပတ်မယ့်နေရာတွေက မသိတာကြောင့် စိတ် ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ကြံရည်ဆိုင်မှာ ကြံရည်ထိုင် သောက်နေလိုက်တယ်။ စိတ်ထဲကတေ့ာ မကျေနပ်သေးဘူး။ ရှေး အငွေ့အသက်တွေကို ခံစားချင်သေးတယ်။ ဒါနဲ့ Online ကနေ ဟိုရှာဒီရှာနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေပြန် ရော။ ဒါနဲ့ပဲ မင်းသမီး ရာဇဓာတုကလျာဘက်ကို ရောက်သွားတယ်။ ခရီးသွားအဖော်တစ်ယောက် ကလည်း သူမရဲ့ အုတ်ဂူရှိတဲ့နေရာကို သွားချင် နေတာနဲ့ …ကဲပါ ပြောနေတာကြာတယ် သွား မယ်ဆိုပြီး ထလာခဲ့ပါတယ်။သွားခါနီး ကြံရည်ဆိုင်က ကောင်လေးကို မေးကြည့်တော ရှိတယ်တဲ့၊ အမြန်လမ်းဘက်နေ သွားရတာ သိပ်မဝေးဘူးဆိုပြီး ပြောတော့ အား တက်သရော ထထွက်လာခဲ့ကြပါတယ်။ ဒါနဲ့ စကားမစပ် တောင်ငူအမြန်လမ်းတစ် လျှောက်မှာ ထန်းရည်နဲ့ ကြွက်ကြော်ရတဲ့ ဆိုင်တွေ ကတော့ မနည်းမနောပါပဲ။ ထန်းရည်ကြိုက်သူ တွေအတွက်ကတေ့ာ ကွက်တိပေါ့။ ထန်းရည်မလတ်ဆက်မှာတော့ မပူရဘူး၊ ဘေးဘယ်ညာက ထန်းတောတွေချည်းပါပဲ …။ ၁၅ မိနစ်ကျော်လောက်မောင်းလိုက်တော့ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကို ဝင်မေးကြည့်ပါတယ်။ ဓာတု ကလျာအုတ်ဂူ ဘယ်မှာရှိလဲပေါ့။ အားရစရာပါပဲ မသိဘူးတဲ့။ ကြားလည်း မကြားမိပါဘူးတဲ့ …။ ကောင်းရော …။ ရှေ့ဆက်တိုးရမလို နောက် ပြန်ဆုတ်ရမလိုနဲ့ …။ နယ်ခံကတောင် မသိဘူး ဆိုတော့ ခက်ချေပြီ။ ဇွဲကလည်းကြီးပေ့ဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ သွားကြည့်လိုက်ပါဦးမယ်ဆိုပြီး မောင်းလာလိုက် တာ ယာခင်းထဲက ထွက်လာတဲ့ ဒေသခံတစ် ယောက်ကို မေးကြည့်တေ့ာ … ရှိတယ်တဲ့။ ဘယ်မှာလဲတော့ မသိဘူးတဲ့။ တောင်ငူမြို့ရဲ့ တောင်ဘက်စွန်းစွန်းခရေပင်အောက်မှာ မြှုပ် ထားတယ်လို့ ပြောကြတယ်တဲ့။ ဒါပေမဲ့ ရှာမတွေ့ သေးဘူး။ Dead Body ကို ရွှေခေါင်းတလားနဲ့ ထည့်ထားတယ်လို့ပြောပါတယ်။ ဇာတ်လမ်းက အဲ့ကနေစတာပါပဲ …။နှစ် ယောက်သား မျက်လုံးကိုယ်စီ အရောင်တောက် လာပြီးတော့ မျှော်လင့်ချက်ရောင်ခြည်က သန်းစ ပြုလာပါပြီပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကျေးဇူးတင် ကြောင်း ပြောဆိုပြီး အားရဝမ်းသာလေးသံတွေနဲ့ စကားပြောရင်းမောင်းလာတာ တောင်ငူမြို့ အထွက် တိုးဂိတ်ကိုကျော်ပြီး မကြာခင်မှာတော့ မြေသားလမ်းတွေကို စတင်တွေ့ရပါပြီ။ ဒါနဲ့ လမ်း ညွှန်အတိုင်းမောင်းလာခဲ့ကြပါတယ်။ တကယ်တော့ စာရေးသူတို့ရောက်ဖြစ်ခဲ့တာ က တောင်ငူမြို့မဟုတ်တေ့ာပဲနဲ့ တောင်ငူမြို့ကြီး ဟောင်းလို့လည်း ခေါ်သလို ပထမတောင်ငူလို့လဲ ခေါ်တဲ့ ကျေးလက်မြို့လေးကို ရောက်ဖြစ်ခဲ့ပါ တယ်။ ထူးဆန်းထွေလာဘာမှမရှိပေမယ့်။ လမ်း ကတော့ ကျောက်သားတစ်ဝက် မြေတစ်ဝက်နဲ့ ခင်းထားပါတယ်။ တောဓလေ့ရဲ့ အငွေ့သက် အတိုင်းပါပဲ။ လမ်းတစ်လျောက်တော့ အိမ်ခြေ တွေ သိပ်မတွေ့ရပါဘူး။ မထင်မှတ်တဲ့ နေရာသစ် ကို ရောက်ဖြစ်ခဲ့တာကြောင့် ဟိုစူးစမ်းဒီစူးစမ်းနဲ့ မောင်းလာခဲ့တာ ပုဂံမြေက ပုထိုးစေတီတွေနဲ့ ပုံစံတူတစ်ဆူကို လှမ်းမြင်လိုက်ရပါတယ်။ ဒါနဲ့ အားတက်သရော စေတီပုထိုးရှိရာ မောင်းသွားခဲ့ ပါတယ်။တကယ်တော့ ရေးထိုးထားတဲ့ ကျောက်စာ ကဗ်္ဗည်းအရ ဘုရားတစ်ခုကတော့ တောင်ငူကြီး (ဓညဝတီ) ၁၉ ဆက်မြောက်မင်းမြတ် စောလူး သင်္ခယာ တည်ထားကိုးကွယ်ခဲ့တဲ့ သမိုင်းဝင်မြတ် နိန်္ဒစေတီတော်မြတ်ကြီးပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ကေတု မတီအဦးအစ သမိုင်းဝင်စေတီတော်ကြီးကို ၂၀၁၅ မှာ ပြန်လည်ပူဇော်ထားတာပဲဖြစ်ပါတယ်။ရှေးလက်ရာကတည်ဆောက်ခဲ့တဲ့ ပုံစံမျိုးဆိုပေ မယ့် ရှေးဟောင်းဆိုတဲ့ အငွေ့အသက်ကို မခံစားရ တာတော့ စာရေးသူစိတ်ထဲ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိပါ တယ်။ သမိုင်းအထောက်အထားလေးတွေ သိလို သိငြား စေတီအတွင်းဝင်ကြည့်မိတော့လည်း ရှေး လက်ရာတွေတော့မှန်ပေမယ့် နံရံတွေကအစ ရှေးက အငွေ့အသက်တွေ ပျောက်ဆုံးနေတာ တော့ အမှန်ပင် …။ မြို့ထဲမကျလို့ လူသူသိပ် မရောက်လောက်ဘူးထင်တာ။ လာကြပါတယ်။ ကျောင်းသူ/ကျောင်းသားလေးတွေပေါ့။ သမိုင်း စိတ်ဝင်စားလို့တော့ မဟုတ်ဘူးထင်ပါတယ်။ ဘာ လို့ဆို နေရာအစုံ Selfie တွေ ဆွဲနေကြတယ်။ စာရေးသူလည်း အမှတ်တရဓာတ်ပုံရိုက်ပြီး ပြန် ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ နောက်ထပ်တစ်ဆူလည်းရှိသေးတာကြောင့် ထပ်ပြီးတော့ ခြေဆန့်ခဲ့ပါတယ်။ နောက်ထပ်သွား တယ်ဘုရားကတော့ ရွာတွေကို ဖြတ်ပြီးသွားရ တာပဲဖြစ်ပါတယ်။ ရွာအဝင်လမ်းမှာတော့ ရှေး ဟောင်းသုတေသနနှင့် အမျိုးသားပြတိုက်ဦးစီး ဌာနရဲ့ သတိပေးတားမြစ်ချက် ဆိုင်းဘုတ်နဲ့ တစ်ဖက်မှာ တောင်ငူကြီးဆိုတဲ့ ရွာဆိုင်းကို တွေ့ရ ပါတယ်။ ခုမှဆက်စပ်မိတော့တယ်။ တကယ် တော့ တောင်ငူကြီးဆိုတာာ ပထမဆုံးစတည်တဲ့ မြို့လို့ခေါ်မလား ရွာလို့ပဲခေါ်မလား တစ်ခုခုပေါ့။ သေချာတာတော့ ပထမတောင်ငူကြီးလို့လည်း ခေါ်တယ်။ ခုလက်ရှိ တောင်ငူလို့ခေါ်တွင်တဲ့ မြို့က ဒုတိယမှတည်ခဲ့တာဖြစ်ဖို့များတယ်။ လမ်း ကတော့ တောလမ်းဖြစ်တာကြောင့် ကားလမ်း ထက် လှည်းလမ်းဆိုရင် ပိုမှန်ပါလိမ့်မယ်။ နောက်ထပ် ဘုရားတစ်ဆူကတော့ ကေတု မတီ(တောင်ငူ)မြို့ကိုတည်တဲ့ မဟာသီရိဇေယျ သူရဘွဲ့ခံ မင်းကြီးညိုတည်ထားကိုးကွယ်ခဲ့တဲ့ သမိုင်းဝင်စည်းခုံကြီးစေတီတော်မြတ်ကြီးပဲ ဖြစ် ပါတယ်။ သမိုင်းကို ပြောပြရမယ်ဆိုရင် ကောဇာ သက်္ကရာဇ်(၈၄၇)ခုနှစ် (အေဒီ ၁၄၈၅)တွင် မင်းကြီးညိုသည် ယောက်္ခမတော် မင်းစည်သူအိမ်ရာတွင် စည်းခုံကြီးစေတီတော်မြတ်ကြီးကို စတင်တည်ထားကိုးကွယ်ခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ်။ ရာသီဥတုနဲ့ ခေတ်ကာလကြာမြင့်လာတော့ စေတီ တော်ကြီးသည် ထီးတော်မှအစ လုံးပတ်တော် အစိတ်အပိုင်းအချို့ မြေခသည်အထိ ပျက်စီးယို ယွင်းသွားခဲ့တယ်လို့ သိရပါတယ်။ ဒါကြောင့်မို့ တောင်ငူခေတ်သမိုင်းရဲ့ သင်္ကေတဖြစ်တဲ့အတွက် သက်ဆိုင်ရာသာသနာရေး၊ အုပ်ချုပ်ရေးမှ တာဝန် ရှိသူတွေနဲ့ လျှောက်ထားညှိနှိုင်းပြီးတော့ တောင်ငူ ခေတ် ဗိသုကာလက်ရာတွေ ပေါင်းစပ်မှုတို့နဲ့ ၂၀၀၉ ခုနှစ်မှာ CB ဘဏ်အုပ်စုကနေ ပြန်လည် ပြုပြင်တည်ထားတာလို့လည်း သိရပါတယ်။ ဒီ စေတီတော်က ရွာအတွင်းပိုင်းမှာရှိတာကြောင့် သစ်ရိပ်တွေနဲ့ အေးချမ်းမှုရှိပါတယ်။ လာရောက် သူတော့ နည်းပါးတာကိုတွေ့ခဲ့ရတယ်။ စာရေးသူတို့လည်း လည်ပတ်စရာလည်းကုန် ပြီဖြစ်တာမို့ ရာဇဓာတုကလျာရဲ့ အုတ်ဂူရှိရာ ဘက် စိတ်က တစ်ဖန်လှည့်လာပါတော့တယ်။ ရောက်မှတော့ သွားမယ်ပေါ့။ တောင်ငူကို ဒေသခံ မေးကြည့်တော့ ရွှေကူရွာဘက်မှာရှိတယ်လို့ ညွှန် လိုက်တာကြောင့် စည်းခုံကြီးစေတီတော် ဒေသခံ ကို ထပ်မေးကြည့်တေ့ာ ရယ်ပြုံးပြုံးနဲ့ ဖြေရှာတယ် ..ရွှေကူရွာကတော့ နီးပြီတဲ့ ဘာသွားလုပ်ဖို့လဲလို့တော့မေးတယ်။ ကိုယ်ကလည်းမပွင့်မလင်းဖြေ လိုက်တယ် ..သွားလည်မလို့ပေါ့။ ဒေသခံက တေ့ာ ပြောပါတယ်။ ဘာမှတော့မရှိဘူးတဲ့ မသွား ရင်မသွားနဲ့ပေါ့။ ဒါလည်းမရဘူးသွားမှာပဲဆိုပြီး စေတီဘေးက ရွာလေးအတိုင်းဆင်းခဲ့တယ်။ ခဏလောက်မောင်း ပြီးအကြာ နွံအိုင်လိုမျိုးတစ်ခုတွေ့တေ့ာ ရှေ့ဆက် မရတော့ပဲ လှည့်ပြန်ခဲ့ရတယ်။ပြန်သာလာခဲ့ရတယ်၊ စိတ်ထဲက မလျှော့ချင် သေးဘူး။ နောက်လမ်းရှိမှာပဲလို့ တွေးမိတယ်။ ဒါနဲ့ လာရာလမ်းအတိုင်းပြန်မောင်းလာပေမယ့် စိတ် မှာထဲတော့ အခဲမကြေသေးဘူး။ ဆိုင်ကယ်မောင်း လာရင်း ပါလာတဲ့အဖော်ကို ထပ်မေးလိုက်တယ်။ ပြန်တော့မယ်ဆိုတော့ အသံထွက်မလာဘူး။ ဒါနဲ့ သွားချင်လို့လားဆိုတော့ ဇွဲမလျှော့ချင်တဲ့လေသံ နဲ့ ပြန်ပြောတယ် အင်း ..ရှိလောက်မယ်တဲ့ သွား တေ့ာသွားချင်တယ်တဲ့။ ဒါနဲ့မထူးဘူး မရောက်မ ချင်းတော့ အဖြေသိမှာမဟုတ်လောက်ဘူး။ ရောက်မှ အဖြူအမည်းကွဲကွဲပြားပြား သိမှာဆိုပြီး တော့ ဆိုင်ကယ်ကို ပြန်ကွေ့လာတယ်။ လမ်း တစ်ဝက်လောက်ကျတော့ ဒေသခံဦးကြီးတစ် ယောက်ကို မေးကြည့်တာ သူလည်း ခပ်ပြုံးပြုံးနဲ့ ပြန်ဖြေတယ်။ ဒါတွေက ရာဇဝင်မှာတောင် ဘယ် သူမှမသိဘူးတဲ့လေ။ ဘာမှမရှိဘူး …မသွားရင် မသွားနဲ့လို့တားတယ်။ ဒါပေမဲ့ လမ်းတော့ ညွှန် ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒါတောင် ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာ ရယ်စရာအတွေး က ဝင်လာသေးတယ်။ ဒါတွေက ကိုယ့်ကို ဟန့် တားနေတာပဲ …မရောက်ရောက်အောင်သွား မယ်တဲ့ …။ ကဲ …လမ်းသိတော့ စတင်ခရီးဆက်ပြီ ပေါ့။ လမ်းကတော့ သိပ်မဝေးပါဘူး ၁၀ မိနစ် လောက်ပဲ မောင်းရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဆိုင်ကယ် လမ်းမဟုတ်ဘူး လှည်းလမ်း၊ မိုးတွင်းမဟုတ်တော့ သဲက လက်လေးလုံးစာလောက်ကို မြှုပ်တယ်။ သြော် …အဲ့လောက်တောင် ခက်ခက်ခဲခဲသွားရ တယ်။ လူဆို စကားတပြောပြောတောင် မမောင်း နိုင်ဘူး။ တစ်ချို့လမ်းတွေမှာဆို အသက်တောင် အောင့်ပြီး မောင်းရတာတွေရှိတယ်။ ဘီးချော်ကျ သွားမှာစိုးလို့ …။ ရွာထဲဝင်တော့ အိမ်ခြေတွေ သိပ်မတွေ့ရဘူး။ ဒေသခံတွေ့လို့မေးကြည့်တော့ ပြုံးပြီးတော့ကြည့်ပြီး ပြောရှာတယ်။ အန်တီတစ် ယောက်ကတော့ အားရဝမ်းသာပြောပါတယ်။ အဲ့အပေါ်မှာ ရွှေကူစေတီရှိတယ်တဲ့ …နေလို့ ကောင်းတယ် အေးနေတာပဲတဲ့လေ။ ဒါနဲ့ ဆက်သွားလိုက်တာ ရွာဦးစေတီလိုမျိုး ကို တွေ့ရပါတယ်။ (၂)ပေနဲ့ (၃)လောက်ရှိတဲ့ အုတ်ခံပေါ်မှာ ကိုးတောင်စေတီကို တည်ထား တာတွေ့ရတယ်။ နောက်ပြီး ဇရပ်လေးတစ်ခုပေါ့။ တောင်ကုန်းဆိုပေမယ် သိပ်မမြင့်ပါဘူး။ တစ်ဖက် ကနေ လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်တော့ စိုက်ခင်းတွေကို တွေ့ရပါတယ်။ ကိုယ်လည်း ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့ ခက်ခက်ခဲခဲလာရတော့ ရှာဖွေတာပေါ့။ မတွေ့ တဲ့အဆုံး အမောခဏဖြေပြီး တောင်ကုန်းဘေးက ဘုန်းကြီးကျောင်းခဏဝင်ပြီး ဆရာတော်ကို လျှောက်ထားမေးမြန်းကြည့်တော့ ဆရာတော် လည်း မသိဘူးတဲ့။ တိတိကျကျလည်းမသိဘူးပေ့ါ။ ဒါပေမဲ့ ရွှေကူရွာမှာတေ့ာ မြို့စတည်ကတည်းက နေထိုင်လာကြတဲ့သူတွေပဲ ကျန်တော့တာတဲ့။ တစ်ခြားသူတွေက တစ်ခြားရွာတွေကို ပြောင်း ကုန်ကြပြီတဲ့။ ရွှေကူရွာမှာ အိမ်ခြေနှစ်ဆယ် လောက်ပဲ ရှိကြတော့တယ်တဲ့။ ဒါပေမဲ့ နေတဲ့သူ တွေက ရှေးခတ်အဆက်ဆက်မပြောင်းမရွေ့ပဲ နေ လာကြတဲ့သူတွေတဲ့။ ဆရာတော်က ပြောပါသေး တယ်။ ဒီရွှေကူရွာက ရှေးခေတ် ပျူရွာကြီးတစ်ရွာ ဖြစ်ပါတယ်လို့ မိန့်ကြားပါတယ်။ တစ်ချို့ဆို အရိုး ပြာအိုးတွေကို အိမ်ရှေ့မှာထားတာတွေတောင် ရှိတယ်။ စိတ်ထဲတွေးမိလိုက်တယ်။ ဒီတစ်ခုတော့ ရှေးဟောင်းအငွေ့အသက်ကျန်နေသေးတာပဲလို့။ မြန်မာနိုင်ငံမှာ သမိုင်းသာရှိပြီး မျက်မြင် မတွေ့ရဖူးသေးတဲ့ သမိုင်းအမွေအနှစ်တွေများစွာ ရှိလို့နေပါသေးတယ်။ ဒီလိုရှေးဟောင်းအမွေအနှစ် တွေကို ရှေးဟောင်းသုတေသနနှင့် ယဉ်ကျေးမှု ဦးစီးဌာနအနေဖြင့်လည်း ပြန်ပြီးတော့ဖော်ထုတ် ပေးသင့်တယ်လို့ ထင်မြင်မိပါတယ်။ ကဲ ကိုယ်လုပ်ချင်တဲ့အရာ …ကိုယ်ရောက် ချင်တဲ့နေရာကို ရောက်ပြီးသွားတဲ့သကာလ စိတ် ထဲလည်းကျေနပ်မှုရှိသွားပြီဆိုတော့ ဆရာတော် တိုက်လိုက်တဲ့ မရှိမဲ့/ရှိမဲ့ကော်ဖီထုတ်ကို ဖျော် သောက်ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ လာရာလမ်းအတိုင်း လှည့်ပြန်ခဲ့ပါတော့တယ်။ လမ်းတစ်လျှောက် စိတ်ထဲမှာတော့တွေးတွေး ပြီး ပြုံးမိနေပါတယ်။ ခုမှကိုယ့်လမ်းညွှန်မေးလိုက် တိုင်းဖြေပေးကြတဲ့ ဒေသခံတွေရဲ့ အပြုံးတွေကို နားလည်မိလာတယ်။ သူတို့စိတ်ထဲတော့ တစ်ခုခု တွေးမိပြီး ပြုံးမိမှာပဲနော်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း ခုမှ ရယ်မိပါတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဓာတုကလျာအုတ်ဂူ ရှာပုံတော်ကတော့ စိတ်ထဲမကျေမချမ်းနဲ့ လက် လျှော့လိုက်ရပါတယ်။ဒါပေမဲ့လည်း …ပါးစပ်ရာဇဝင်တွေအရ တောင်ငူမြို့ရဲ့ တောင်ဘက်စွန်းစွန်း ခရေပင် အောက်မှာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ တောင်ငူမြို့တစ်နေရာရာ မှာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ နောက်ပြီး တောင်ငူကြီးလို့ ခေါ်တဲ့ ဓညဝတီက စာရေးသူ သွားခဲ့တဲ့ ရွှေကူစေတီ အောက်မှာ မြှုပ်ထားတာပဲဖြစ်ဖြစ် ရွှေခေါင်း တလားနဲ့ ထည့်မြှုပ်ထားတဲ့ ဓာတုကလျာရဲ့ အုတ် ဂူလေးကတော့ ကေတုမတီမြို့လေးရဲ့ တစ်နေရာ ရာမှာ ပြန်လည်တူးဖော်လို့ မတွေ့မချင်း ထာဝရ ငြိမ်းချမ်းစွာ တည်ရှိနေဦးမှာပါပဲလို့ တွေးမိရင်း တောင်ငူကြီးမြို့ဟောင်း(ဓညဝတီ)ကနေ ပြန်လာ ခဲ့ပါတော့တယ် …။ Travelling_Journal Vol_1_Issue_8 Special_Story Photo_Toewinlwin